Παραπετάσματα για τον άνεμο και τη θέα

Τα δέντρα που φυτεύονται σαν ανεμοθραύστες, πρέπει να φυτεύονται κατά ομάδες και δυο ή τρία είδη με διαφορετικό ύψος, ώστε να έχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα, ακόμα δε καλύτερα αν τα συνδυάσουμε και με μεγάλους θάμνους. Τα δέντρα και οι θάμνοι κόβουν τη δύναμη του ανέμου καθώς περνά ανάμεσά τους - αυτός είναι ο λόγος που χρησιμοποιούμε μια κλιμακωτή διάταξη των δέντρων. Ένα στερεό εμπόδιο, όπως π.χ. ένας τοίχος, θα άλλαζε την πορεία του ανέμου, κάνοντας τον να περνά από πάνω του, χωρίς να του κόβει τη δύναμη. Μια τέτοια διάταξη δέντρων θα κόβει σε έναν περιορισμένο βαθμό και το θόρυβο που μπορεί να έρχεται από ένα τρένο η από τον κύριο δρόμο. Τα δέντρα θα μειώσουν την καθαρότητα του θορύβου. Για να πετύχουμε ένα καλό ηχητικό φράγμα, τα δέντρα και οι θάμνοι πρέπει να τοποθετηθούν κοντά στην πηγή του θορύβου και όχι κοντά στην ιδιοκτησία που θέλουμε να προστατέψουμε από το θόρυβο. Μερικά είδη που θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε για ένα τέτοιο παραπέτασμα μπορεί να είναι ο κοινός Λάριξ - Larix decidua,ο Acer pseudoplatanus, 4,20 μ. και ο Καρπίνος - Carpinus betulus, 3,60 μ. Αυτά τα δέντρα θα μας δώσουν το ύψος και την εξάπλωση που χρειαζόμαστε. (Ο Καρπίνος έχει το πρόσθετο πλεονέκτημα ότι κρατά τα φύλλα του καμιά φορά όλο το χειμώνα). Ο Λάριξ είναι ιδιαίτερα γερός στο να αντέχει δυνατούς ανέμους. Οι ελαιόπρινοι (Ilex aquifolium), φυτεμένοι ανάμεσα σε φουντουκιές (Corylus avellana) , 3 μ., θα μας δώσουν ένα αειθαλές φράγμα και μια πυκνή βλάστηση σε ένα χαμηλότερο επίπεδο. Άλλα δέντρα που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε είναι ο Fraxinus excelsior ή η ασημένια Betula pendula. Ο κοινός Prunus laurocerasus, 2,40 μ., αποτελεί επίσης ένα εξαιρετικό είδος γι αυτό το σκοπό, είτε σαν θάμνος είτε αφήνοντάς τον να αναπτυχθεί στο κανονικό του ύψος. Ανάμεσα στα αειθαλή το Έλατο των Χριστουγέννων (Picea Abies) είναι ανθεκτικό και κατάλληλο για παραπέτασμα, καθώς επίσης η Πεύκη η δασική - Pinus sylvestris, 3,60 μ. Για να κρύψετε μια δυσάρεστη θέα, όταν δεν μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μεγάλα δέντρα, πολύ χρήσιμη είναι η κοινή Φουντουκιά - Corylus avellana. Οι καρποί της είναι περιζήτητοι, ενώ παράλληλα έχει και πολλά άλλα ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά που συνήθως παραβλέπονται, όπως είναι το πλούσια διακλαδισμένο σχήμα της, τα ελκυστικά της φύλλα, η γρήγορη ανάπτυξή της και το ευπροσάρμοστο μέγεθός της. Σαν φυτό του φράχτη κουρεύεται εύκολα, μπορεί όμως να γίνει και ένας ψηλός θάμνος με μεγάλη πλευρική εξάπλωση ή, αν δεν την κόψουμε και το έδαφος είναι καλό, γίνεται τελικά ένα μικρο δέντρο. Κατά περίεργο τρόπο, μπορεί επίσης να βλαστήσει και να αναπτυχθεί στα πιο απίθανα μέρη, όπως μέσα από έναν γυμνό πέτρινο τοίχο μιας παλιάς αποθήκης. Ο Ελαιόπρινος είναι ένα καλό παραπέτασμα αφού έχει πυκνό φύλλωμα και στρωτό σχήμα. Από τα πολυάριθμα είδη που υπάρχουν μια ελκυστική εκλογή είναι ο Ilex aquifolium "Argenteo-Marginata", 1,5 μ., με ασημένιες άκρες στα σκούρα πράσινα φύλλα του και άφθονες ποσότητες από κόκκινες ράγες. Και τα αρσενικά δέντρα και τα θηλυκά πρέπει να αναπτυχθούν για να μπορεί να γίνει επικονίαση για τις ράγες. Οι ελαιόπρινοι αναπτύσσονται αργά, άλλα έχουν το πλεονέκτημα να δένουν με την εξοχή και είναι κατάλληλοι για να δίνουν "φυσική" εντύπωση. Όταν πρέπει τα φυτά να αναπτυχθούν γρήγορα και δεν υπάρχει πιθανότητα να γίνει ζημιά σε αποχετεύσεις η σε κτίρια, είναι λίγα τα δέντρα που μπορούν να συναγωνιστούν τις ιτιές η τις λεύκες. Είναι σκληρά και εύρωστα δέντρα, με γρήγορη ανάπτυξη, με γεμάτο χάρη περίγραμμα και συχνά με όμορφο φύλλωμα. Η Ιτιά Salix caprea κλαδεύεται, άλλα χρειάζεται άφθονο χώρο γιατί αναπτύσσεται πολύ γρήγορα και έχει μεγάλη πλευρική εξάπλωση. Στις αρχές της άνοιξης εμφανίζονται συχνά χνουδάτοι χρυσαφένιοι ίουλοι και μας δίνουν μια ιδιαίτερη ευχαρίστηση όταν βγαίνουν τόσο πρώιμα.