Ριζικό σύστημα

Από την κορυφή του δέντρου ας εξετάσουμε τώρα την άλλη άκρη του, το ριζικό του σύστημα. Οι περισσότεροι ερασιτέχνες "κηπουροί" δεν δίνουν αρκετή προσοχή και σκέψη σε αυτό το θέμα. Πρόκειται για έναν τομέα που θα χρειαζόταν ένα ολόκληρο βιβλίο για να τον καλύψουμε, άλλα μπορούμε και εδώ να αναφέρουμε μερικά σημεία. Η Λεύκη, που έχει ένα τόσο όμορφο σχήμα και ένα τόσο ελκυστικό φύλλωμα, είναι ένα δέντρο που στην πραγματικότητα δεν είναι κατάλληλο για τους περισσότερους κήπους. Οι ρίζες της είναι πολύ δυνατές και μπορεί να προκαλέσουν ζημιές στους σωλήνες αποχέτευσης και νερού και απορροφούν τόσο πολύ νερό από το έδαφος, ώστε σε μερικές περιπτώσεις δημιουργούνται βλάβες στα θεμέλια των κτιρίων. Αν το υπέδαφος είναι πηλώδες και θέλουμε να φυτέψουμε λεύκες πρέπει να κρατήσουμε μια απόσταση ασφαλείας κοντά στα 20 μ. Οι ρίζες στεγνώνουν τον πηλό, προκαλώντας συρρίκνωση του εδάφους και δημιουργούν κίνδυνο ρωγμών στα θεμέλια των κτιρίων που μπορεί να βρίσκονται στην περιοχή. Και οι ιτιές επίσης πρέπει να είναι μακριά από συστήματα αποχέτευσης γιατί οι ρίζες τους μπορεί να προκαλέσουν ζημιές. Οι λεύκες και οι ιτιές παίρνουν περισσότερο νερό από το έδαφος από ο,τι τα άλλα δέντρα που δεν συνδέονται με το νερό. Ένα ανεπτυγμένο δέντρο του δάσους μπορεί να απορροφήσει μέχρι 20.000 γαλόνια νερό σε μια περίοδο ανάπτυξης. Από την πλευρά του "κηπουρού", το κύριο πρόβλημα είναι αν οι ρίζες πηγαίνουν βαθιά η εξαπλώνονται σε πλάτος και σε μικρο βάθος στο επιφανειακό έδαφος. Οι ρίζες της Οξιάς εξαπλώνονται κοντά στην επιφάνεια, ακόμη και πάνω από το έδαφος στα ηλικιωμένα δέντρα, ιδιαίτερα όταν βρίσκονται πάνω σε υψώματα. Οι οξιές απορροφούν όλα τα θρεπτικά συστατικά από το έδαφος και γι' αυτό πολύ λίγα φυτά αναπτύσσονται από κάτω τους. Αυτό πρέπει να το γνωρίζουν όσοι έχουν φράχτες από οξιές. Μπορείτε να εξαλείψετε τα ζιζάνια που βρίσκονται δίπλα στο φράχτη, άλλα μην περιμένετε να αναπτυχθούν στη θέση τους ποώδη φυτά. Ο κοινός Φράξος (Φλαμουριά), έχει ρίζες που εξαπλώνονται επιφανειακά και απορροφούν τα θρεπτικά συστατικά από το επιφανειακό έδαφος. Είναι και αυτό ένα φυτό που πρέπει να φυτεύεται μακριά από κτίρια. Όπως είπαμε και πιο πριν, ο σκοπός μας δεν είναι να συστήσουμε δασικά δέντρα για μικρούς κήπους, άλλα μια και η μορφή του κρεμοκλαδούς δέντρου συναντιέται συχνά σε κήπους θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας το ριζικό τους σύστημα. Τα δημοφιλή δέντρα έχουν ρηχές ρίζες. Όταν τα φυτεύετε προσέξτε να μην τα βάλετε πολύ βαθιά. Από τη στιγμή που θα τα φυτέψετε μη διαταράξετε το έδαφος πάνω από τις ρίζες. Μετά το φύτεμα είναι απαραίτητο να στηρίξετε καλά το δέντρο με ένα ξύλο. Ο Ρους ο τυφώδης, που είναι τόσο δημοφιλής στους κήπους, μπορεί να εξαπολύσει από τις μακριές ρίζες του πολυάριθμες παραφυάδες. Αν υπάρχει γρασίδι, αυτό μπορεί να γίνει ένας σημαντικός μπελάς. Το φυτό αυτό το συναντάμε πολύ συχνά, πράγμα που οφείλεται ίσως στις ζωηρές αποχρώσεις του κόκκινου και του κίτρινου που παίρνει το φύλλωμά του το φθινόπωρο. Ένα άλλο πλεονέκτημα του είναι επίσης το σχετικά μικρο του μέγεθος, 1,80 μ. μετά από 10 χρόνια, και η ικανότητα του να ευδοκιμεί και στο μολυσμένο αέρα των πόλεων. Δυστυχώς, το χειμωνιάτικο σχήμα του είναι γυμνό η ακόμη και άσχημο και οι περίεργες κωνικές του φούντες δεν προσθέτουν τίποτα στην εμφάνισή του.