ΑΙΘΡΙΑ

Υπάρχει, σήμερα, μια γενική τάση να ονομάζουμε κάθε εξωτερική επιφάνεια στρωμένη με πλακάκια η τσιμέντο η πατημένο χώμα με τη λέξη "αίθριο". Η ισπανική αυτή λέξη, ωστόσο, δινόταν αρχικά στις κομψές εσωτερικές αστέγαστες αυλές, η σε αυτές που συνδέονταν με το σπίτι. Είτε χρησιμοποιούμε όμως τον όρο σωστά, είτε όχι, είναι φανερό ότι ένα δικό μας αίθριο αυξάνει σημαντικά την ευχαρίστηση που μας προσφέρει ο κήπος, δηλαδή το γεγονός και μόνο ότι μπορούμε να καθόμαστε έξω. Μας επιτρέπει επίσης να χαρούμε αυτόν το χώρο σε δυσμενείς συνθήκες, όπως π.χ. συμβαίνει στις ξαφνικές καλοκαιρινές μπόρες, που το βρεγμένο γκαζόν εμποδίζει την άνετη κυκλοφορία στον κήπο μέχρις ότου στεγνώσει. Αντίθετα, στα καλά κατασκευασμένα αίθρια, η κλίση του εδάφους επιτρέπει τη γρήγορη αποστράγγιση του νερού. Έτσι, μπορούμε να καθίσουμε άνετα έξω, σχεδόν αμέσως μόλις σταματήσει να βρέχει. Ο κήπος είναι πολύ όμορφος όταν ξαναβγαίνει ο ήλιος μετά τη βροχή: τα φυτά έχουν εξαιρετικά ζωντανά χρώματα, ενώ η μυρωδιά της βρεγμένης γης είναι μεθυστική. Μπορούμε να θεωρήσουμε το αίθριο σαν ένα βασικό συμπλήρωμα του σπιτιού, η τουλάχιστον σαν ένα από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματά του. Δεδομένου ότι συνδέεται άμεσα με το σπίτι και τον κήπο, είναι εξαιρετικά χρήσιμο στις οικογενειακές συγκεντρώσεις και στα πάρτη, όπου ο επιπλέον χώρος γίνεται ζωτικός για να μπορέσουν να χωρέσουν όλοι οι καλεσμένοι. Όσον αφορά την αρχιτεκτονική πλευρά του θέματος, το αίθριο ενώνει θαυμάσια το σπίτι με τον κήπο - πράγμα που εκτιμά κάθε έμπειρο μάτι.