Κάλυψη και πότισμα

Το νερό είναι απαραίτητο για τα φυτά και ένας κήπος είναι απίθανο να ευδοκιμήσει αν του χορηγείτε τυχαίες ποσότητες από το πολύτιμο αυτό υγρό. Ο βασικός κανόνας είναι να ποτίζετε τα φυτά όταν το χρειάζονται περισσότερο: στα κρίσιμα στάδια της ανάπτυξής τους. Το πότισμα είναι ιδιαίτερα σημαντικό όταν σπέρνονται οι σπόροι, μετά όταν βλασταίνουν και αναπτύσσονται. Σε ξηρό καιρό, τα αναπτυγμένα φυτά χρειάζονται περιστασιακό άλλα άφθονο πότισμα, ειδικά όταν ανθίζουν. Αν και μερικές ποικιλίες χρειάζονται περισσότερο πότισμα από άλλες, η σταθερή ποσότητα είναι 9 λίτρα ανά μεγάλο φυτό, που πρέπει να το ρίχνετε αργά. Εάν δεν είστε σίγουροι ότι τα φυτά ποτίζονται ικανοποιητικά, ελέγξτε το γύρω έδαφος. Πρέπει να είναι υγρό σε βάθος τουλάχιστον 7 - 10 εκατοστά κάτω από την επιφάνεια. Προσπαθήστε να ποτίζετε αργά το απόγευμα, ώστε να παραμένει το έδαφος υγρό στη διάρκεια της νύχτας, πριν ο ήλιος εξατμίσει την υγρασία. Μπορείτε να ποτίζετε τις πρασιές με τα άνθη με ποτιστήρι, άλλα χρειάζεται υπομονή για να κάνετε το ίδιο με ένα θαμνώνα ή με το γρασίδι - εδώ χρειάζεται μάνικα, με οποιαδήποτε από την ευρεία ποικιλία διατάξεων ραντίσματος, ή ένα σύστημα τεχντητής βροχής. Οι μέθοδοι ποτίσματος καθορίζονται επίσης από τις καιρικές συνθήκες. Πολλοί κηπουροί αντιμετωπίζουν σήμερα έλλειψη νερού και χρεώσεις για την προμήθειά του, καθώς επίσης και διάφορα μέτρα των αρχών για τη χρήση του νερού. Μελετήστε αυτούς τους παράγοντες και, αν αποφασίσετε να καλλιεργήσετε λιγότερα φυτά, επιλέξτε αυτά που ταιριάζουν καλύτερα στις συγκεκριμένες συνθήκες που επικρατούν στον κήπο σας. Το νερό της βροχής είναι γενικά το πιο καλό για τα φυτά και απαραίτητο για τα ασβεστόφοβα, όπως είναι τα ροδόδεντρα. Είναι εύκολο να μαζέψετε βρόχινο νερό σε βαρέλια με σωλήνες υδρορροής από τη στέγη. Μπορείτε επίσης να χρησιμοποιήσετε το νερό της βρύσης ή νερό από πλύσιμο, εκτός αν περιέχει βλαβερά χημικά ή λευκαντικά. Για περιορισμό του ποτίσματος, μπορείτε να αποφύγετε την ξήρανση του εδάφους με κάλυψη του εδάφους γύρω από τα φυτά. Αυτό γίνεται με την επίστρωση ενός "σκεπάσματος" από οργανική ύλη πάνω στο έδαφος, που βοηθά στη συγκράτηση της υγρασίας. Προφανώς, δεν είναι λογικό να τοποθετήσετε αυτό το στρώμα πάνω από ξηρό έδαφος και η κάλυψη πρέπει να γίνει κατά τη διάρκεια των πιο υγρών μηνών της άνοιξης και του φθινοπώρου. Ένα επιπλέον πλεονέκτημα της κάλυψης αυτής, ειδικά την άνοιξη, είναι ότι βοηθά στην καταπολέμηση των ζιζανίων στερώντας τους τον αέρα. Η κάλυψη γίνεται συνήθως γύρω από δέντρα, θάμνους και πολυετή ποώδη και όχι γύρω από ετήσια φυτά. Η τεχνητή κοπριά αποτελεί καλή κάλυψη, όπως και η καλά χωνεμένη κοπριά, ενώ πολύ αποτελεσματικά είναι επίσης ο αποσυντεθειμένος λυκίσκος, η τεχνητή κοπριά από μανιτάρια και ο κονιοποιημένος φλοιός δέντρων. Ωστόσο το καλύτερο υλικό κάλυψης είναι πιθανότατα το φυλλόχωμα. Το ιδανικό φυλλόχωμα αποτελείται από μικρά φύλλα, όπως αυτά της οξιάς, της μουρτζιάς και της βελανιδιάς, τα οποία έχουν αποσυντεθεί σε τεχνητή κοπριά - τα σκληρά φύλλα με τις πολύ σκληρές νευρώσεις πρέπει πρώτα να κοπούν σε κομμάτια. Το φυλλόχωμα αποτελεί επίσης άριστο βελτιωτικό του εδάφους, ειδικά για την τριανταφυλλιά και άλλους θάμνους.