Η αναγνώριση των ζιζανίων

Υπάρχει η άποψη ότι τα ζιζάνια δε χρειάζεται πάντα να εξοντώνονται, αλλά θα έπρεπε μερικές φορές να ενσωματώνονται στον κήπο. Τα ζιζάνια, σύμφωνα με αυτή την άποψη, δεν είναι παρά αγριολούλουδα που έχουν αποκτήσει κακή φήμη. Ωστόσο, ακόμα κι αν αυτή η άποψη είναι κατανοητή, τα φυτά που αναγνωρίζονται ως ζιζάνια έχουν τόσο ζωηρή ανάπτυξη, καθώς ευδοκιμούν από τη φύση τους στο έδαφος που έπεσαν οι σπόροι τους, ώστε συχνά υπερτερούν των άλλων οποιαδήποτε καλλιεργητική τεχνική κι αν εφαρμόσουμε, ενώ αναπτύσσονται οπουδήποτε, χωρίς να μας παρέχουν κανένα αισθητικό ή άλλο όφελος.

Τα ζιζάνια είναι εξαιρετικά ανθεκτικά και αναπαράγονται πολύ γρήγορα. Για αυτό είναι πιο αποτελεσματικά στο να παίρνουν θρεπτικά στοιχεία και νερό από το έδαφος. Αυτό αρκεί στους περισσότερους κηπουρούς για να θεωρούν τα ζιζάνια εχθρούς. Αν μάλιστα οι καιρικές συνθήκες είναι κακές για την κηπουρική, ή αν υπάρχει ανομβρία, τα ζιζάνια μπορεί να αποβούν πραγματική μάστιγα.

Τα ζιζάνια μπορούν να διακριθούν σε δύο μεγάλες κατηγορίες. Πρώτα είναι τα ετήσια, που αναπτύσσονται και πεθαίνουν μέσα σε ένα χρόνο. Αυτό ίσως να μη φαίνεται τόσο απειλητικό, αλλά οι σπόροι τους βλασταίνουν συνεχώς, κι έτσι πολλές γενιές ζιζανίων μπορούν γρήγορα να εδραιωθούν στον κήπο σας.

Η δεύτερη ομάδα ζιζανίων είναι τα πολυετή. Αυτά συνήθως δε βλασταίνουν με ταχύτητα, αλλά συχνά έχουν μακρύ, βαθύ ή έρπον ριζικό σύστημα και μπορούν να ανανεώνουν την ανάπτυξή τους. Αυτό σημαίνει ότι, ακόμα κι αν σκάψετε με τσάπα ή ξεριζώσετε τέτοιου τύπου ζιζάνια, το μικρότερο κομμάτι ρίζας αν μείνει στο χώμα, θα δώσει νέο φυτό.

Υπάρχουν πολλά φυτά που μπορούν να θεωρηθούν ζιζάνια και πολλά από αυτά είναι κοινά στους περισσότερους κήπους, και αξίζει να τα ξέρετε και να μπορείτε να τα αναγνωρίζετε.
Μερικά εικονογραφούνται εδώ.

• Αιγοπόδιο, ποδάγριο (Aegopodium podagraria). Εξαιρετικά βλαβερό πολυετές από τη στιγμή που θα εγκατασταθεί.
• Αγριάδα (Agropyron repens). Βλαβερό πολυετές του οποίου το ρίζωμα μπορεί να απλωθεί σε έκταση 1,5 μ.
• Περικοκλάδα (Convolvulus arvensis). Πολυετές έρπον, με βαθιές ρίζες· είναι δύσκολο να εξοντωθεί.
• Νεράγκαθο (Cirsium arvense). Πολυετές με εύρωστη ανάπτυξη· εξαπλώνεται γρήγορα τόσο με τις ρίζες όσο και με τους σπόρους.
• Εκουίζετο, αρουραίο (Equisetum arvense). Εύρωστο, δυσεξόντωτο πολυετές.
• Κολλητσίδα (Gallium aparine). Ετήσιο με μικροσκοπικά άσπρα άνθη το καλοκαίρι.
• Πεντάνευρο (Plantago major). Πολυετές που πολλαπλασιάζεται με σπόρο και με νέα ανάπτυξη από τη βάση των βλαστών.
• Αγριονεραγκούλα (Ranunculus repens). Πολυετές, εξαπλώνεται γρήγορα με παραφυάδες και σπόρους.
• Λάπαθο (Rumex crispus). Πολυετές με μακριά, ανθεκτική πασσαλώδη ρίζα, που πολλαπλασιάζεται επίσης με σπόρους.
• Μαρτιάτικο (Senecio vulgaris). Ετήσιο, με σπόρους που φέρουν νηματόμορφες τρίχες και διασπείρονται με τον άνεμο.
• Ζοχός (Sonchus arvensis). Έχει μακριά υπόγεια ρίζα, από την οποία μπορούν να αναπτυχθούν πολλοί βλαστοί.
• Πικραλίδα (Taraxacum officinale). Πολυετές με μακριά, ανθεκτική πασσαλώδη ρίζα. Οι σπόροι μεταφέρονται με τον άνεμο' κοινό στο γρασίδι.
• Τριφύλλι, έρπον (Trifolium repens). Έρπον πολυετές το οποίο βγάζει ρίζες σε ολόκληρο το μήκος των βλαστών του.